Փոքրիկ Արտաշեսը շվշվացնելով գնում էր ձորով: Հանկարծ լսեց, որ մի ուրիշն էլ է շվացնում. Հենց իմացավ ընկերն է, կանգնեց, ձայն տվավ.
-Վահա’ն, դո՞ւ ես:
-Ե՜ս…
-Ադա՜, մեր հորրթն ո՞ւր գնաց, տեսա՞ր:
-Սա՜ր…
-Հանա՞ք ես անում, ինչ է:
-Չէ՜…
-Վա՜յ, էդ հո գելը կուտի:
-Ուտի՜…
Արտաշեսը լալով վազեց տուն, տեսավ` հո՛րթն էլ է տանը, Վահա՛նն էլ:
-Վահան , ոնց այդքան շուտ հասար տուն?
-Ես ոչ մի տեղ էլ չէի գնացել:
-Բա ում հետ էի ձորում խոսում?
-Երևի արձագանքի:
-Բա արձագանքը ով է?
-Արձագանքը ով չէ,ինչ է: Արձագանքը դա ձայնի կրկնողությունն է, բայց հեռվից: Երբ որ դու ձորում խոսում էիր, քես պատասխանում էր արձագանքը, ոչ թե ես:
Փորձի’ր շարունակել երկխոսությունը: Չմոռանա’ս ճիշտ կետադրել:
Առաջադրանքներ
1.Ո՞ւմ կամ ինչի՞ էր հանդիպել փոքրիկ Արտաշեսը:
Փոքրիկ Արտաշեսը հանդիպել էր արձագանքի:
2. Ըստ այս պատմության, որտեղի՞ց էին հայտնվում ձայները:
Ըստ այս պատմության ձայները հայտնվում էին սարերից:
3. Քո կարծիքով որտե՞ղ են ապրում արձագանքները և ինչի՞ համար են դրանք:
Արձագնքները ապրում են դատարկ սնյակում, անտառներում , ձորերում , սարերում, ջրհորում, քարանձավում: Արձագանքները նրա համար են,որ մարդ կորի անտառում,խոսա,արձագանքի հետ,ու էլ չվախենա ,որ մենակ ա:
4. Թումանյանական ո՞ր հեքիաթին է նման այս պատումը: Նշի՛ր։
Աղաբաբյան Լուսինե բլոգ 