Վիլյամ Սարոյան «Թե ինչ է լինում, երբ փորձում են գոհացնել որոշ մարդկանց»
Տարիներ առաջ մի կույր էր ապրում: Բոլորը նրան ամեն ինչի լավագույնն էին տալիս, թե’ ուտելիքի, թե’ հագուստի և թե’ ամենալավ անկողինն ու սպիտակեղենը: Սակայն նա միշտ դժգոհ էր և գիշեր-ցերեկ բողոքում էր, որ իրեն վատ են վերաբերվում: Բոլորը ջուր էին խմում, իսկ կույրին կաթ էին տալիս, իրենք մի բաժակ բրինձ էին ուտում ու նրան՝ երեքը տալիս, կես բոքոն էին ուտում, նրան ՝ երկուսը տալիս, սակայն նա դարձյալ դժգոհ էր: մի օր էլ, խիստ զայրացած և հուսահատ, գառ են մորթում, խորովում, սկուտեղի վրա դնում ու մատուցում են կույրին: Նա հոտոտում է, փորձում է շոշափելով որոշել գառնուկի չափսերը, ապա սկսում է ուտել: Սակայն առաջին պատառը դեռ կուլ չտված, չի դիմանում և ասում է.
– Եթե սա իմ բաժինն է, բա ձե՞րը որքան կլինի:
Առաջադրանքներ՝
1. Ընթերցի՛ր առակը և մեկնաբանի՛ր: Ինչ էլ ու ինչքան էլ դիմացինը անի, պետք է գոհ ու շնորհակալ լինես:
2. Բնագրից օգտվելով բնութագրի՛ր առակի գլխավոր հերոսին: Կույրը շատ անխելք էր ու ինքնասեր , ինքը միայն իր մասին էր մտածում ու միշտ դժգոհում:
3. Առակի ասելիքը բնորոշող առած-ասացվածքներ գտի՛ր:
Ագահ մարդու փորը միշտ դատարկ կլինի
Փորը լի, աչքն անոթի
Ագահությունը սահման չունի
Փորի համար մորուքը խուզել տվեց
Աղաբաբյան Լուսինե բլոգ 